Córki rodziców alkoholików

Różnice w roli matki i ojca mają też odzwierciedlenie w tym, jaki wpływ mają na nas dysfunkcyjne zachowania rodziców. Kobiety, których matki były uzależnione od alkoholu (ale też, gdy miały inne zachowania dysfunkcyjne, a nie dawały ciepła i miłości):

• czują się bardziej wyalienowane niż córki alkoholików;
• trudno im nawiązywać relację z innymi kobietami;
• trudno im ufać innym kobietom;
• boją się dominacji ze strony kobiet, wchodzą z nimi w rywalizację;
• mają obawy, czy powinny mieć dzieci;
• mogą mieć trudność z określeniem swojej tożsamości, kobiecości, seksualności.

Wszystko to sprawia, że kobieta, która nie doświadczyła obecności matki, ma zachwiane poczucie własnej wartości, kobiecości, trudno jest jej też budować relację z innymi kobietami.

Można byłoby długo pisać o tym doświadczeniu, wymieniając wiele cech, jednak by lepiej zobrazować przeżycie takiej kobiety, zamieszczam poniżej przykładowy list córki do pijącej matki. Nie jest on wyczerpany, ale pokazuje namiastkę przeżyć i trudności.

Pewnie kobieta mająca takie doświadczenie mogłaby napisać o wiele dłuższy list, jednak ten w jakiejś części przybliża do tego, co taka kobieta może czuć.

Mamo!

Nawet nie wiesz, jaka jestem na Ciebie wściekła.

Gdybyś wiedziała, jak za Tobą tęsknię i jak się Ciebie wstydzę. Jak bardzo Cię nienawidzę i jednocześnie kocham.

Czuję się samotna. Trudno jest mi być z innymi kobietami, widzieć w nich kogoś, kto może być dla mnie dobry. Nie ufam im, w ogóle nie ufam ludziom. Pracuje ponad miarę, po to, by jakoś przetrwać to, co dzieje się ze mną. Staram się nie czuć, bo przecież w domu to ja musiałam robić to, co należało do Ciebie.

Musiałam stać się dorosła szybciej, niż byłam na to gotowa. A mimo tego nie wiem, czy powinnam mieć dzieci, bo nie chcę być dla nich jak Ty, a co jeśli taka się stanę? Tyle we mnie lęku, gniewu, złości, z którą nie wiem, co zrobić, więc kumulują ją w sobie. Nie interesowałaś się mną, a ja potrzebowałam Twojego przytulenia, czułam się samotna.

Jednocześnie, kiedy mnie nie chroniłaś, nie czułam się bezpiecznie. Za to czułam strach i przerażenie, gdy wszczynałaś awantury.

Całe życie trzymałam te uczucia w sobie, ale nie chcę dłużej. Próbuję się jakoś posklejać. Chcę żyć swoim życiem i być szczęśliwa. I choć tęsknię za Tobą, to nie chcą wciąż na tę miłość zasługiwać. Dziś chcę już zadbać o siebie, bo wiem, że jestem wartościowa.

Twoja córka.

Córkom łatwiej jest mówić o pijących ojcach niż matkach. Co przeżywają córki pijących ojców?

• Gniew wobec matki.
• Wyrażają pretensje do matki, a ojca często „rozumieją”.
• Ciągle pragną kontaktu z ojcem, bądź zaprzeczają tej potrzebie i odcinają się od niego.
• Często nie obdarzają ojców odpowiedzialnością za ich zachowanie.
• Mogę idealizować ojców.
• Potrzeba aprobaty ze strony ojca dla córki jest tak silna, że wpadają w pułapkę aprobaty, co skutkuje braniem dużej kontroli nad swoim życiem i nieustanną potrzebą zasługiwania na czyjąś uwagę, miłość polubienie, akceptację.
• Mają ciągle nadzieję, na pozytywną relację z ojcem.
• Minimalizują oczekiwania względem ojca, a jego działania wyolbrzymiają i nadają im ogromną wagę.
• Miały w dzieciństwie dużo empatii do niego, co mogło wynikać ze zdolności przewidywania jego nastrojów.
• Ciągle szukają sposobu na zyskanie jego uwagi.
• Mogły stać się jego powierniczkami.

Pijący ojciec mógł nie widzieć w sympatii córki prób zadowolenia ze względu na własną nieefektywność, jako rodzica. Czasem nawet potrafi czerpać z tego, by pokazać żonie: „widzisz, ona mnie rozumie, a ty nie” – co wzmacnia rywalizację córki z matką.

Podobnie jak w przypadku pijących matek punkty umieszczone powyżej są punktami, z którymi jakoś spotykamy się na poziomie emocjonalnym. Jednak wtedy, kiedy przestajemy siebie definiować za pomocą określeń, definicji, a spotykamy się ze swoimi przeżyciami, ma to dla nas zdecydowanie większą moc.

Dopiero spotkanie się z krzywdą, trudami z przeszłości, zakopanymi emocjami sprawia, że możemy zacząć proces zdrowienia. Każdy etap jest jednak potrzebny, bez rozpoczęcia drogi uświadamiania sobie tego, jak wpływa na naszą przeszłość, nie można poczuć emocji. Dlatego też poniżej przykładowy list córki, do pijącego ojca.

Tato,

gdybyś wiedział, co dla mnie znaczyło Twoje picie. Gdybyś wiedział, jakie konsekwencje niosę po dziś dzień.

Większość życia czułam złość do matki, wierząc, że to przez nią pijesz. Tak bardzo potrzebowałam Ciebie i Twojej uwagi, że rozumiałam Cię, zamiast się na Ciebie złościć.

Dziś mam ogromny problem ze złością. Nie umiem stawiać granic. Nie radzę sobie z tym i jest mi potwornie trudno. Ciągle marzę o tym, że mnie zobaczysz, że będę przez Ciebie widziana, tak bardzo pragnęłam Twojej uwagi, aprobaty, rozmowy, Twojego zainteresowania, tego, byś powiedział więcej, niż zwykle mówisz, że dziś… dziś zadowalam innych, a siebie stawiam na szarym końcu.

Boję się, że jak powiem komuś „nie”, to mnie odrzuci, boję się, że ktoś na mnie nakrzyczy, że powie mi złe słowo, że mnie skrytykuje, że uzna, iż jestem nienormalna. Nie działa racjonalizm i tłumaczenie sobie, to jest silniejsze ode mnie, jakby płynęło w mojej krwi… lęk, że i tak mnie ktoś odrzuci, bo przecież czy jestem warta miłości, jeśli „przegrałam” z wódką?

Czuję, że ciągle muszę zasługiwać na miłość. Wiesz, że ciągle próbuję zasłużyć na Twoją? Nie wiem, czy to widzisz, ale Twoje zdanie jest ważne dla mnie, próbowałam wybierać to, co Ty lubisz, to czym się interesujesz, by choć na chwilę mieć Cię dla siebie. Tak bardzo tego pragnęłam, że moje oczekiwania względem Ciebie były już tak małe, a Twoje niewielkie reakcje nabierały ogromnego znaczenia i zyskiwały na wadze.

Dziś wiem, że miałam dwie relacje z Tobą…

…jedną prawdziwą, a drugą wyobrażoną, która istniała tylko w mojej głowie. Miałam dla Ciebie dużo empatii, zdecydowanie za dużo. To sprawiło, że zapomniałam o sobie. Dziś już tego nie chcę. Decyduje inaczej.

Nie odrzucam Cię, ale chcę być szczęśliwa i żyć swoim życiem. Wybieram siebie. Dla siebie. Z miłości do samej siebie, bo na nią zasługuję. Tak zwyczajnie, za nic, za to, jaka jestem. A jestem wystarczająca.

Jak myślisz, jak to doświadczenie wpływa na kobietę i jej relacje z innymi, jej związek?

A Ty? Sprawdź, których uczuć w sobie nie chcesz widzieć, a które atakują Ciebie i może potrzebują nazwania ich w inny niż do tej pory sposób.

Pomyśl o tym, proszę,

Twoja córka.

Być może dzisiaj będąc w relacji:

• czekasz, aż Twoja druga osoba zacznie pić;
• nie wiesz, jak być w relacji z mężczyzną;
• pociągają Cię mężczyźni, którzy nie są dla Ciebie bezpieczni;
• godzisz się w związku na więcej, niż powinnaś;
• masz przekonanie, że mężczyźni są do niczego i przez to wycinasz swojego partnera ze swojego życia, nie potrafiąc czerpać z bogactwa, które ma Ci do dania;
• nie wiesz, co to znaczy zdrowy związek;
• nie umiesz wyrażać swoich uczuć i mówić o tym, co Ci się nie podoba w sposób, który nie raniłyby drugiej osoby;
• znosisz cierpienie, bo boisz się odrzucenia;
• nie mówisz, czego potrzebujesz, jednocześnie obrażając partnera za to, czego Ci nie daje.

Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o wpływie dzieciństwa na związek, zachęcam do dołączenia do kursu  „Jak Twoje dzieciństwo wpływa na Twój związek”.

*A więcej o różnicach w doświadczaniu pijącego rodzica przez córki możecie poczytać w książce autorstwa Roberta Ackermana – „Wyrosnąć z DDA wsparcie dla dorosłych córek alkoholików”. Książka ta jest powszechnie dostępna w licznych księgarniach.

W sklepie dostępny jest mój najnowszy e-book „Jak się poskładać po trudnym dzieciństwie i zbudować szczęśliwą relację”, z którego dowiesz się, jak w czterech krokach zacząć składać swoje życie. Jeżeli więc masz problemy z budowaniem relacji z innymi osobami, uważasz swoje dzieciństwo za przykre lub ciężko Ci wybaczyć rodzicom — mój interaktywny e-book pomoże Ci przejść przez proces samoterapii.

I choć nie może ona zastąpić wizyty w gabinecie, da Ci wskazówki „jak się poskładać”.

Jeżeli czujesz chęć i gotowość, by stawić czoła przeszłości i przestać ponosić wciąż te same koszty zapraszam Cię do zapoznania się z ofertą TUTAJ.