Jak odbudować namiętność w związku

Według Sternberga miłość składa się z namiętności, intymności i zaangażowania. W zależności od tego, jak długo trwa związek wszystkie te komponenty nadal występują, ale zmienia się ilość udziału każdego z nich. I tak, kiedy zakochujemy się w kimś, to najintensywniejsza jest namiętność. To ona sprawia, że mózg zakochanego człowieka szaleje i cały świat wokół przestaje istnieć. Jak funkcjonuje mózg człowieka zakochanego? Podobnie jak człowieka uzależnionego. Gdyby więc spędzić całe życie na takiej górce emocjonalnej to nie byłoby to zdrowe, bezpieczne dla naszego organizmu. Trudno byłoby opiekować się dziećmi, chodzić do pracy i zajmować się wszystkimi normalnymi rzeczami, które zapewniają nam życiowy byt, nie moglibyśmy dbać o zdrowie, o relacje z innymi ludźmi. Namiętność w związku wygasa po około 2 latach, czasem dużo wcześniej.

Wiele osób uważa, że to namiętność jest gwarantem długotrwałego związku. Ja myślę, że jednak gwarantem związku jest intymność, poprzez którą rozumiemy nie, jak się niektórym wydaje intymność seksualną, ale bliskość emocjonalną, poczucie przyjaźni, bliskości. To ten komponent zabezpiecza związek.  Spadek namiętności jest czymś normalnym, a nawet wskazanym. Jednak musi ona zachować pewnie poziom po to, by związek w ogóle mógł trwać. Dlatego ludzie, którzy bardzo się od siebie oddalili i trudno jest im ze sobą być, ale jednak nadal bardzo chcą, to szukają tej namiętności. Szukają tego, co sprawiło, że dobrze im było razem. Dlatego jednym z ważnych elementów w terapii jest powrót do początków związku. Tam jest cały fundament, jeśli więc namiętność połączyła dwoje ludzi to prawdopodobnie da się ją odbudować przy zaangażowaniu każdego z pary.

Zanika, jak już było wspomniane wcześniej dlatego, że związek już dość długo trwa. Zanika również dlatego, że każdy z nas ma pewne ograniczenia, trudności, relacja jest jak związek chemiczny. Dwoje ludzi o właściwościach indywidualnych spotyka się i chce coś razem budować. Trudno czasem przewidzieć, jak połączenie tych „składników” będzie na siebie wpływać. To jest pasmo wzajemnych rozczarowań, niespełnionych oczekiwań, różnych sytuacji życiowych, zranień, obciążeń, napięć itd. I to wszystko jest potrzebne Twojemu związkowi. Jest trochę takim testem, czy mimo tych różnych trudności ta relacja jest w stanie przetrwać. To pierwszy kryzys dla związku. Zobaczenie, że partner nie jest idealny, że ja nie jestem idealny i uznanie, że mimo to możemy dalej żyć razem. To umiejętność powiedzenia

Pokochałam Cię, bo byłeś idealny, teraz widzę Cię realnie i kocham Cię jeszcze bardziej

Uznanie, że akceptujemy się wzajemnie z tymi wadami, niedoskonałościami, które każdy z nas ma. To trudna sztuka. Czasem nie do przejścia.

Pomocna może być tu metafora ogniska. Namiętność jest trochę, jak to ognisko, które póki jeszcze się żarzy to jest szansa je rozpalić. Kiedy zgaśnie to trudno już wzniecić ugaszony żar. Tak samo jest z namiętnością. Pewnie zadajesz sobie pytanie no dobrze, ale co mogę zrobić, by je rozpalać na nowo? Powiem Ci co zabija namiętność.

Zabija ją rutyna, monotonia, schemat i codzienność. Pamiętasz początku swojego związku? Czy wtedy było nudno? Czy jednak każdy z Was dbał o to, by z jak najlepszej strony zaprezentować się drugiej połówce? O taki sposób zabiegania chodzi.

Czasem pary się dziwią, ale jak to mamy iść na randkę? Przecież na randki chodzi się spotykając w taki sposób, że ten drugi nie wie, jak będziemy ubrani, co będziemy robić itd. Jest wtedy dreszczyk emocji, tajemnicy, niepewności. Dokładnie o to chodzi! O tą tajemnicę, niepewność. Kto Wam broni zaaranżować to w inny niż dotychczasowy sposób?  Wiem … dom, praca, stres, zmęczenie – to wszystko nie sprzyja. Jednak to co najbardziej zbliża ludzi do siebie to czas spędzony razem. Może i będzie początkowo sztuczny. Ale jaki właściwie ma być, jeśli dawno tego nie robiliście?

Znajdźcie taki czas dla siebie, który jest oderwany od obowiązków,  zadań dzieci – także w rozmowach. Ustalcie, że nie będzie to tematem rozmów. To co może rozpalić namiętność to jest wspólny czas we dwoje. Co w tym niezwykłego? To, że kiedy nie ma dzieci, pracy, obowiązków obok to tylko ta druga osoba staje się ważna i rzeczywiście zaczyna czuć się ważna. A tego poczucia, że jesteśmy dla siebie ważni brakuje.

Warto oczywiście pamiętać, że oprócz bycia żoną, mężem, ojcem, matką, jesteś nadal kobietą / mężczyzną.

Brak czułych słówek, trzymania się za rękę, pocałunków, przytulania powoduje, że nie wytwarza się oksytocyna, która jest odpowiedzialna za tworzenie się przywiązania.

Szukajcie wspólnych chwil, wspólnych pasji, dbajcie o siebie samych i o drugą osobę, pilnujcie zaufania  i czułości.

Może to wszystko wydaje się banalne, może szukasz jakiś niezwykłych metod. Jest w tym  mała, najcenniejsza informacja – taka, że nie potrzebujesz wiele, potrzebujesz siebie i swojego zaangażowania. Taka, że jeśli czytasz to, to prawdopodobnie masz te obie rzeczy. Taka, że wszystko co najtrudniejsze, jest najtrudniejsze w swej prostocie.